- superfundo
- sŭper-fundo, füdi, fūsum, 3, v. a.I.To pour over or upon (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.).A.Lit.:B.
hanc misturam cum composueris, oleum superfundito,
Col. 12, 57, 1; 4, 8, 3:unguentum,
Plin. Ep. 9, 33, 9:magnam vim telorum,
Tac. Agr. 36.— Absol.:potius mare superfunderet adversus terrarum ereptores,
Tac. A. 13, 55 fin. — Mid., to pour itself out, overflow; to spread out, scatter, extend:Tiberis ripis superfunditur,
Plin. Ep. 8, 17, 1:Circus Tiberi superfuso irrigatus,
Liv. 7, 3, 2:nuda superfusis tingamus corpora lymphis,
Ov. M. 2, 459; cf.:superfusa umoris copia,
Quint. 1, 2, 28:jacentem hostes superfusi oppresserunt,
rushing upon him in numbers, Liv. 39, 49, 5: Albani gens superfusa montibus Caucasiis, spreading or scattered over, Plin. 6, 13, 15, § 39:Callias hanc habuisse causam superfundendi se Italiae,
id. 12, 1, 2, § 5: superfusis undis, Sen. Thyest. 584; Luc. 7, 365:instar fluminis hostibus superfusi,
Amm. 15, 4, 11; 25, 6, 12.—Trop.:II.sed nondum fortuna se animo ejus superfuderat,
i. e. become too great for, Curt. 3, 12, 20:superfundens laetitia,
overflowing, extravagant, Liv. 5, 7, 8:(Macedonum fama, i. e. nomen, regnum) superfudit se in Asiam,
spread abroad, extended, id. 45, 9, 5.—To pour or spread one thing over another (very rare):compositum oleo superfundito,
Col. 12, 57, 3:terra superfusa scamnis,
id. 2, 4, 3:sedecim alarum conjuncta signa nube ipsā operient ac superfundent equites equosque,
Tac. H. 3, 2 fin.; Scrib. Comp. 73; 257.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.